Mick Jagger & Jerry Hall (Londen 1995)

Het was in London in 1995. Het was onze tweede trip naar het Buitenland.

Wat je even moet weten is dat onze groep uit fervente Rolling Stones fans bestaat en met name Jef, Martin en Thomas. De enige die er wat minder mee had was Sander. Na een dag in het centrum van Londen te zijn geweest waren wij op weg terug naar het hotel voor het avondeten. We liepen ergens in een hoofdstraat, niet ver verwijderd van ons hotel toen Sander en Tony, in een zijstraat een stukje verderop, wat toeloop van mensen zagen. Het leek wel een groep journalisten. Sander wilde wel even gaan kijken wat daar aan de hand was maar de andere boys leken niet geïnteresseerd en liepen verder. Alleen Tony was ook nieuwsgierig en liep samen met Sander naar wat later de ingang van een hotel bleek te zijn. Het was inderdaad een groep journalisten en fotografen en ze werden wat onrustiger en rumoeriger omdat er ergens op 2 hoog van het hotel iemand in het open raam verscheen. Tony en Sander keken beiden omhoog en daarna elkaar vol verbazing aan. Daar stond Mick Jagger en achter hem verscheen Jerry Hall.

Sander besloot zijn mini rolletje's cameraat'je in de aanslag te nemen en dit natuurlijk vast te leggen. Dat de boys niet meegelopen zijn, gaan ze straks niet leuk vinden, dacht Sander op dat moment. Maar hij moest snel zijn want het bleek dat Mick Jagger en Jerry Hall op weg waren naar beneden en blijkbaar in een gereedstaande limousine wilden gaan vertrekken. Sander stond met zijn camera’tje in de aanslag en zag
dat Mick Jagger en Jerry Hall naar buiten spoedden en in de limousine stapten.

Sander bleek pal voor deze limousine te staan en schoot haastig wat foto’s. Sander stond zelfs zo pal voor de limousine dat deze erdoor niet weg kon komen en Sander werd met ferme toon door de beveiligingsdienst gemaand opzij te gaan want anders…. Bij het opzij stappen reed de limousine scheerlings langs hem heen en kon hij daarbij nog snel wat foto’s van Mick en Jerry maken die hem vanuit de limousine van heel dichtbij vol in het aangezicht aankeken. Er leek zelfs wat bewondering in de ogen van Mick Jagger waarneembaar voor deze blijkbaar tactische en gedurfde handelswijze. Mick dacht natuurlijk dat Sander ook een persfotograaf was. Maar het kan natuurlijk ook gewoon opperste verbazing van hem zijn geweest dat zo’n persfotograaf met zo’n onbenullig cameraatje in de aanslag stond.

Nog helemaal vol van dit voorval liepen Tony en Sander terug naar het hotel om de andere boys dit verhaal te vertellen. Sander en Tony zaten al vol voorpret, die geloofden dit nooit! En dat zou ook zo blijken. Er werd geen klap van geloofd en ze werden al spottend aangekeken bij het vertellen van dit bijzondere moment. Tony en Sander dachten wachten jullie maar af! De foto’s gaan het laten zien en dan zijn de wij de laatste die lachen en de boys stikjaloers en vol spijt dat ze niet even meegelopen zijn.

Na terugkomst van de reis bleek de camera echter kuren te hebben gehad. Alle gemaakte foto’s van deze reis waren overbelicht en mislukt. Weg bewijs, weg verhaal en weg trots. Tot op heden kijken de boys Tony en Sander nog steeds vol ongeloof en laatdunkend aan als dit verhaal weer ter sprake komt. Maar Tony en Sander kijken elkaar dan aan en halen hun schouders op. Bij hun staat dit voorval in het geheugen gegrift.