MENU
DE BUNKER/HET LANDJE
Maassluis zēni? Es redzu, ka jūs domājat, Maassluisboys, vai nebija nevienas Maassluisgirls?
Jā un nē. Jā, mūsu apkaimē noteikti dzīvoja meitenes. Tomēr īpašs bija tas, ka gandrīz visiem mums, Tomasam, Džefam, Sjoram, Henrijam, Tonijam un Mārtinam, bija vecākā māsa. Tikai Sanders bija vienīgais bērns. Niko un Renē ieradās vēlāk, un viņiem bija jaunāks brālis vai jaunākā māsa. Bet mūsu vecuma meitenes bija retums.
Tātad mēs faktiski uzaugām ar paaudzi, kurā ir tikai zēni, bet neviena mūsu vecuma meitene. Un zēnu paaudzei pēc mums, Pima, Arantesa un Ervina, viņiem bija tikai jaunāka māsa._cc781905-5cde-3194-bb3b-136bad_5cf58dNē, patiesībā nebija Maassluisgirls. Vienīgais izņēmums bija Ivonna, kura vēlāk ieradās uz Renē, Tonija un Mārtina kāpnēm kopā ar savu jaunāko māsu Andželiku. Ivonna bija mūsu vecumā, un viņai bērnībā bija īslaicīga simpātija ar Toniju.Andželika, Ivonnas jaunākā māsa, pēc daudziem gadiem apprecēsies ar Sanderu, mūsu grupas vienīgo bērnu. Un tā aplis mūsu apkaimē atkal bija noslēdzies.
2021. gada 28. oktobrī mums, Maassluisboys, bija viensAtkalapvienošanāsmūsu vecāku apkārtnē. Vispirms visi devāmies vakariņās uz leģendāro ķīniešu restorānu "Golden Garden" Delflandplein laukumā, kas joprojām ir tur pēc visiem šiem gadiem. Un tad pastaiga pa mūsu vecāku apkārtni, atceroties mūsu atmiņas. Klāt bija arī Džefa māsa Elle, Henrija māsa Vilma, Džefa sieva Andželika un Isabela.
De enigzins afgelegen en desolate omgeving waren voor ons een gekoesterde en spannende speelplaats. We noemden het stukje wilde landschap "Het landje" en de brug zelf noemden wij "de Bunker". Hoe we op de naam "de Bunker" zijn gekomen is mij onbekend. Wellicht zagen wij in onze verbeelding en de contouren van het bouwwerk er maar wat graag een bunker in. Leuk was het om te constateren dat er in een ander artikel over deze oude brug, door deze schrijver van dit stuk, in zijn ervaring met deze brug, ook werd gesproken over 'fort' en 'bunker.' Dit artikel is trouwens te bekijken via de link onderaan deze pagina.
Geschiedenis:
De Sloterweg vormde sinds de middeleeuwen de verbinding tussen Sloten en Amsterdam...
Na het Mirakel van Amsterdam in 1345 werd deze weg een belangrijk deel van de
pelgrimsroute van Haarlem en de rest van Holland via Sloten, de Sloterweg en de Heilige Weg naar de Heilige Stede aan de Kalverstraat. Ook keizer Maximiliaan I reisde over de Sloterweg naar Amsterdam omdat hij prompt was genezen nadat hij had beloofd de kapel te bezoeken. Als dank mocht Amsterdam zijn kroon in het wapen voeren.
De Sloterweg was tot begin 16e eeuw de belangrijkste landverbinding tussen Amsterdam en de rest van Holland, totdat de landbrug naar Haarlem in 1508 door de golven van het Haarlemmermeer werd weggeslagen. Daarna ging het verkeer via Sloterdijk.
In de 17e eeuw was de Sloterweg een geliefde wandelroute voor vele Amsterdammers, waaronder de schilder Rembrandt van Rijn. Hij heeft de Sloterweg weg diverse malen getekend.
In 1816 werd de Sloterweg van een wegverharding voorzien. Ruim een eeuw werd er tol geheven bij de tol aan de Sloterkade en bij het Tolhuis aan de oostelijke grens van het dorp Sloten. Deze werd opgeheven in 1923.
De Sloterweg was de scheiding tussen de Sloter Binnenpolder ten noorden ervan en de Riekerpolder ten zuiden ervan. Tussen het dorp Sloten en de Schinkel had de weg tot halverwege de 20e eeuw een landelijk karakter. Bij Huis te Vraag bij de Schinkel boog de weg af naar het noorden en heette hier Sloterkade. De weg eindigde bij de Overtoomse Sluis en de buurtschap de Overtoomse Buurt. Via de Overtoomse Sluis konden reizigers aan de overkant van de Schinkel verder via het grondgebied van Nieuwer-Amstel en de Amstelveenseweg naar Amstelveen en via de Overtoomse vaart, later de Overtoom naar Amsterdam.