De Spook Thermostaat (Loohorst 1994)

Dit verhaal speelde zich af op één van onze jaarlijkse weekendjes.
We waren ditmaal naar het vakantiepark Loohorst en dit lag in het Limburgse Peel nabij het plaatsje America. Het was al koud voor de tijd van het jaar want er lag buiten er al wat lichte sneeuw. Maar binnen in ons huisje was het in ieder geval lekker warm. 'Behoorlijk' warm zelfs! De aanwezige radiatoren van de verwarming maakten het kenmerkende getik van het uitzetten door de hitte en de warme gloed ervan was van ver af te voelen.

We zaten relaxed op de bank wat te kletsen en TV te kijken. Dat het binnen wel erg warm was daar klaagde niemand nog over. We liepen gewoon nog lekker rond in onze korte broeken en luchtigs t-shirtjes. Desondanks kreeg Thomas het toch wel een beetje te warm en vroeg of de kachel misschien wat lager mocht. Sander sprong meteen op en zei; 'dat regel ik wel even!'. Sander liep naar de thermostaat en wij hoorden hem zeggen; 'ja, geen wonder dat het hier zo warm is, de thermostaat staat op ruim 24 graden!!!

Tja, dat verklaarde dan een hoop. Begrijpend keken wij elkaar aan. Probleem opgelost dachten wij. En om de overmatige aanwezige warmte wat af te laten vloeien werd het schuifpui van de huiskamer iets opengeschoven. De koele koude lucht van buiten vloeide naar binnen. En zo gingen wij weer ingenomen verder met onze bezigheden.
Maar de warmte leek maar niet af te willen nemen. Onze wangen werden nog roder, het puffen nam toe en zweetpareltjes begonnen zich te verzamelen op onze slapen. René vroeg aan Sander op welke temperatuur hij die thermostaat eigenlijk gezet had? Sander antwoorde kordaat en snel met: 'Op "20" graden!, niet te warm en niet te koud!!

We zagen Sander, om dit blijkbaar te bevestigen, weer naar de thermostaat lopen en ernaar kijken. Wij zagen hem echter een verbaasd gezicht opzetten en hoorden hem zeggen: 'maar dit is vreemd, de thermostaat staat nog steeds op 24 graden!! Hij zei; 'hoe kan dit nou? Ik had hem toch echt op 20 graden gezet. Ja, geen wonder dan dat het hier nog zo warm is!!!.
'Raar' riep Martin; 'is deze thermostaat soms stuk of hebben wij misschien een spook thermostaat?'. We zagen Sander weer aan de thermostaat draaien en hij zei; 'Nu staat hij keurig op 20. Moet nu goed zijn! Geen man over boord. Het schuifpui ging gewoon nog wat ruimer open dan zou het zo weer aangenaam zijn. Maar na enige tijd leek het alsof het binnen alleen maar nog warmer, warmer en warmer werd.

Wat gebeurde hier toch? Sander liep weer naar de thermostaat en riep; 'ja krijg nou wat!!, de thermostaat staat nu op 25 graden!!!. Hij riep; 'Wie heeft hier met zijn tengels aangezeten en hij keek ons daarbij één voor één een beetje confronterend aan'. Wij keken elkaar verbouwereerd aan. 'Niemand toch? zei Jef. Jij bent de enige die er tot nu toe aan heeft gezeten!! Sander keek ons als aangevallen aan en zei: 'Ja, maar hij staat nu op 25 graden en ik had hem op 20 graden gezet'. Dus ophouden met die ongein! Ik hou jullie vanaf nu allemaal in de gaten. We keken elkaar schouderophalend aan en gingen maar weer verder waar met waar we bezig waren. Maar wat we ook deden om af te koelen. Binnen bleef het verstikkend heet zelfs met het schuifpui open. En nog meer kleding uittrekken was geen optie.

Tony stond op en liep naar buiten het terras op. We keken hem lachend aan. Daar stond hij dan met alleen z'n t-shirt en slippers aan in de sneeuw van de kou te genieten. Wij zagen daar de humor wel van in en om Tony proberen te overtreffen waagden wij ons met alleen onze onderbroek aan ook naar buiten. En zo stonden wij opeens met zijn zessen halfnaakt op onze slippers in de sneeuw te lachen om onze situatie. Echte onderbroekenlol vonden wij. De bewoners van de naastgelegen huisjes zullen er wel wat van gedacht hebben......

Maar binnen bleef het snik en snikheet. We zagen ditmaal Martin naar de thermostaat lopen, erop kijken en grote ogen opzetten. Hij riep; 'Ja maar wat is dit nou?', dat ding staat helemaal niet op 20 graden, maar op 35 graden!! Is dat ding echt kapot ofzo, of is er iets anders aan de hand? zei hij met argwanende blik. Onze blikken richten zich op Sander. Sander keek zo onschuldig mogelijk maar kon toen zijn lach toch niet meer inhouden. Sorry boys! zei hij, dat ding had ik al meteen vanaf het begin vol op 35 graden gezet en de rest in scene gezet in afwachting van jullie reactie hierop. Maar het duurde nog vrij lang voordat jullie dit doorhadden, haha......
Iedereen stortte daarna in lachen uit.