MENU
DE BUNKER/HET LANDJE
Maassluis pojkar? Jag ser att ni tänker, Maassluis-killar, fanns det inte Maassluis-tjejer då?
Ja och nej. Ja, det bodde definitivt tjejer i vårt grannskap. Det speciella var dock att nästan alla vi, Thomas, Jef, Sjors, Henry, Tony och Martin, hade en äldre syster. Bara Sander var ensambarn. Nico och René kom senare och de hade en yngre bror eller syster. Men flickor i vår ålder var sällsynta.
Så vi växte faktiskt upp med en generation med bara pojkar men inga tjejer i vår ålder. Och generationen pojkar efter oss, Pim, Arantes och Erwin, de hade precis en yngre syster. Nej, det fanns faktiskt inga Maassluis-tjejer. Det enda undantaget från detta var Yvonne som senare kom att bo på trappan till René, Tony och Martin tillsammans med sin yngre syster Angelique. Yvonne var i vår ålder och hade en kortlivad barndomsälskling med Tony.Angelique, Yvonnes yngre syster, skulle många år senare gifta sig med Sander, det enda barnet i vår grupp. Och så var cirkeln i vårt grannskap komplett igen.
Den 28 oktober 2021 hade vi Maassluisboys aÅterföreningi vårt föräldrakvarter. Först gick vi alla och åt på den legendariska kinesiska restaurangen "Golden Garden" på Delflandplein, som fortfarande finns kvar efter alla dessa år. Och sedan en promenad genom vårt föräldrakvarter och påminner om. Elles var Jefs syster, Wilma Henrys syster, Angelique och Isabel, Jefs fru, också där.
De enigzins afgelegen en desolate omgeving waren voor ons een gekoesterde en spannende speelplaats. We noemden het stukje wilde landschap "Het landje" en de brug zelf noemden wij "de Bunker". Hoe we op de naam "de Bunker" zijn gekomen is mij onbekend. Wellicht zagen wij in onze verbeelding en de contouren van het bouwwerk er maar wat graag een bunker in. Leuk was het om te constateren dat er in een ander artikel over deze oude brug, door deze schrijver van dit stuk, in zijn ervaring met deze brug, ook werd gesproken over 'fort' en 'bunker.' Dit artikel is trouwens te bekijken via de link onderaan deze pagina.
Geschiedenis:
De Sloterweg vormde sinds de middeleeuwen de verbinding tussen Sloten en Amsterdam...
Na het Mirakel van Amsterdam in 1345 werd deze weg een belangrijk deel van de
pelgrimsroute van Haarlem en de rest van Holland via Sloten, de Sloterweg en de Heilige Weg naar de Heilige Stede aan de Kalverstraat. Ook keizer Maximiliaan I reisde over de Sloterweg naar Amsterdam omdat hij prompt was genezen nadat hij had beloofd de kapel te bezoeken. Als dank mocht Amsterdam zijn kroon in het wapen voeren.
De Sloterweg was tot begin 16e eeuw de belangrijkste landverbinding tussen Amsterdam en de rest van Holland, totdat de landbrug naar Haarlem in 1508 door de golven van het Haarlemmermeer werd weggeslagen. Daarna ging het verkeer via Sloterdijk.
In de 17e eeuw was de Sloterweg een geliefde wandelroute voor vele Amsterdammers, waaronder de schilder Rembrandt van Rijn. Hij heeft de Sloterweg weg diverse malen getekend.
In 1816 werd de Sloterweg van een wegverharding voorzien. Ruim een eeuw werd er tol geheven bij de tol aan de Sloterkade en bij het Tolhuis aan de oostelijke grens van het dorp Sloten. Deze werd opgeheven in 1923.
De Sloterweg was de scheiding tussen de Sloter Binnenpolder ten noorden ervan en de Riekerpolder ten zuiden ervan. Tussen het dorp Sloten en de Schinkel had de weg tot halverwege de 20e eeuw een landelijk karakter. Bij Huis te Vraag bij de Schinkel boog de weg af naar het noorden en heette hier Sloterkade. De weg eindigde bij de Overtoomse Sluis en de buurtschap de Overtoomse Buurt. Via de Overtoomse Sluis konden reizigers aan de overkant van de Schinkel verder via het grondgebied van Nieuwer-Amstel en de Amstelveenseweg naar Amstelveen en via de Overtoomse vaart, later de Overtoom naar Amsterdam.